Peter (52) was al langere tijd werkzaam bij Capgemini als ontwikkelaar, toen hij in oktober 2017 uitvalsverschijnselen kreeg. Van de een op de andere dag zat hij ziek thuis en was er letterlijk geen beweging meer in te krijgen. “Het voelde als een burn-out, maar dan veel heviger.”
Kennis en motivatie genoeg
Na bijna 2 jaar ziekte werd er gekeken of 2e spoor intern of extern mogelijk was. Intern werd al snel duidelijk dat er geen carrière switch mogelijk was, maar ook extern liep Peter steeds tegen dezelfde muur op: “Aan mijn sollicitatie, motivatie en kennis lag het niet. Ik werd overal uitgenodigd voor een eerste gesprek. Zodra ik eerlijk was over mijn (nog) beperkte inzetbaarheid, haakten bedrijven af.”
Make it Possible
De frustratie en onzekerheid was nog niet weg, toen hij in augustus 2020 aan Omzien werd voorgesteld. Het vertrouwen dat hij in de toekomst weer deel zou nemen aan het arbeidsproces, had Peter door alle tegenslag een beetje verloren. Totdat hij in gesprek raakte met Hermien van Omzien en Nicole Nijveldt van PGGM. “Omzien had al contact met PGGM. Zij hebben een traject voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Zoals ik dus. Het MIP (Make It Possible) traject is erop gericht om mensen zonder druk of stress weer deel te laten nemen aan het arbeidsproces.”
4 maanden proefdraaien
Na een aantal gesprekken bood Nicole aan om een periode van 4 maanden ‘proef te draaien’. In deze periode kon Peter, op zijn eigen tempo, ervaren of het werk wat voor hem zou zijn en of hij er al klaar voor was. In dezelfde periode had hij ook periodiek contact met Hermien. Zowel voor praktische zaken, maar ook als klankbord. Na verloop van tijd werden de vaste belmomenten vervangen voor een gevoel van veiligheid. “Het was niet meer persé nodig, maar ik weet: ik kan altijd contact opnemen en er is altijd een luisterend oor. “
Werkbelasting wordt groter
Op 1 september startte Peter met 3 dagen van 3 uur. “In eerste instantie was ik helemaal ‘op’ na die 3 uur. Ik had echt de tijd nodig om bij te komen. Daar schrok ik zelf eerlijk gezegd behoorlijk van. Nooit gedacht dat slechts 3 uur mij al zo uit zouden putten. Voor Nicole is dit nooit een probleem geweest, zij wilde juist uitgaan van mijn belastbaarheid. Druk zetten hebben ze nooit gedaan. Toch, of misschien wel juist daardoor, merkte ik dat de werkbelasting gaandeweg groter werd.”
Werken én een jaarcontract
In december kreeg Peter te horen dat ze hem op basis van het MIP-traject een jaarcontract aan wilden bieden. Daar is hij enorm blij mee en trots op. “Het team waar ik, op afstand, mee werk is heel fijn. Als functioneel beheerder zit ik nu aan de andere kant van de tafel, dat is een leuke gewaarwording. Inmiddels werk ik 4 dagen van 4 uur. De belasting is voor mij persoonlijk flink gegroeid. Ik ben er nog niet, maar er zit beweging in. Uiteindelijk wil ik graag weer 32 uur kunnen werken. Met alle hulp die ik krijg heb ik er alle vertrouwen in dat het goed gaat komen.”