Suzanna (42) was een actieve zorg+ medewerker en jonge moeder toen zij eind 2007 psychische klachten kreeg. Daar had ze, achteraf gezien, te weinig aandacht voor, waardoor haar lijf in opstand kwam. Begin 2008 werd ze ’s ochtends wakker en waren alle gewrichten in haar lijf ontstoken. Van de een op de andere dag werd ze door haar eigen lichaam en geest ‘on hold’ gezet. “Alles deed pijn, ik kreeg er een depressie overheen, maar toch wilde ik doorzetten. Voor mijn kinderen.
Geleidelijk revalideren
alsof ik alles opnieuw moest leren. Alles was stram, het ging moeizaam, maar geleidelijk ging het beter.” Daarmee was ze er nog niet. In de jaren die daarop volgden heeft ze heel wat artsen gezien. “Niemand kon wat vinden. Er werd zelfs gezegd dat het tussen mijn oren zat. Geloof mij maar, daar krijgt je zelfvertrouwen niet bepaald een opsteker van.”
Grote impact
Ondertussen werd haar dienstverband na 12 jaar beëindigd. “Ik zat natuurlijk al twee jaar in de ziektewet en er was geen mogelijkheid voor mij om bij deze werkgever ander, passend, werk te vinden. Dat vond ik heel erg. Het gevoel dat je alles kwijtraakt: je gezondheid, je werk, vrienden. Die hele periode heeft heel veel impact gehad op mijn leven.”
Naar buiten
Gelukkig was er ook positief nieuws. Stukje bij beetje begon Suzanna weer op te krabbelen. Met dank aan de van haar ouders gekregen elektrische fiets werd haar bereik weer een stukje groter. En daarmee kreeg haar leven meer invulling én meer waarde. “Ik kon met de kinderen naar het vlakbij gelegen strand fietsen of naar een vriendin. Ineens zat ik niet meer alle dagen in of om mijn huis. De muren kwamen na zo’n lange tijd ‘stilzitten’ echt op mij af.”
Open voor werk
Rond 2017 werd Suzanna gebeld door Marcel. “Marcel was eigenlijk de schakel tussen mijn ex-werkgever en Omzien. Hij gaf aan mijn nummer te hebben gekregen van mijn ex-werkgever en vertelde dat zij met een nieuw project bezig gingen waar ik aan mee kon doen. Ik stond zeker open voor werk, wilde graag weer aan de slag.
Goedgekeurd door het UWV
Hij bracht mij wel in contact met Omzien. Zij hebben mij gekoppeld aan verschillende zorglocaties. Dat voelde weer heel goed. Ik kon het rustig opbouwen en had een klik met zowel de bewoners als collega’s. Helaas had ik de juiste papieren niet en was de relatie met mijn ex-werkgever teveel verstoord. Hierdoor stopte het voor mij helaas bij deze locaties. In de tussentijd werd ik goedgekeurd door het UWV. Het gevolg was dat mijn uitkering stopte en ik dus volledig op eigen benen moest staan. Dat bezorgde de nodige stress, want ik had niet het gevoel dat ik daar al volledig toe in staat was.”
Wat je wel kunt
Toen Suzanna niet veel later met een vriendin in gesprek raakte over het vinden van een baan, werd haar aangeraden een mail te sturen naar Viva!Zorggroep. De vriendin werkte daar al en wilde haar graag in contact brengen. Zo gezegd, zo gedaan. “Ik mocht op gesprek komen! Tijdens het gesprek is mijn verleden niet ter sprake gekomen. Er werd vooral gekeken naar wat ik wél kon betekenen voor de organisatie. Niet veel later kreeg ik het bericht dat ze mij graag in het team wilden. Je wilt niet weten wat een opluchting dat gaf.”
Vast contract
Suzanna werkt nu via Viva!Zorggroep bij mensen thuis. Ze vervolgt enthousiast: “Als het aan mij ligt, blijf ik hier ook. Ik vind het zo leuk dat het niet eens als werken voelt.” Dat gevoel is wederzijds, want in december 2019 kreeg Suzanna een vast contract aangeboden. Ze heeft haar plus-module opnieuw gehaald en start in januari met een opleiding.
