In januari 2022 kreeg Jikke een telefoontje van een grote verzekeraar. Zij hadden na twee jaar ziektewet een cliënt in hun bestand die door zijn werkgever goed verzekerd was tegen uitval, maar die zij graag wilden helpen bij een terugkeer naar de arbeidsmarkt. De man was zijn hele werkzame leven installatiemonteur geweest, maar kon dat werk door versleten knieën en rug niet meer doen. Nooit meer. Hij zou zeker nog capabel zijn om ander werk uit te voeren, maar op de een of andere manier lukte het zowel de werkgever als de verzekeraar niet om te achterhalen waarom deze man daar geen actie op uitvoerde. Of Jikke eens met de man in gesprek wilde gaan.
Onzekerheid
‘Natuurlijk wilde ik dat. Niet alleen vanuit Omzien, maar ook vanuit persoonlijke nieuwsgierigheid. Waarom zou iemand alleen thuis willen zitten?’ Na het eerste gesprek met Maarten werd het Jikke al snel duidelijk waar het pijnpunt zat. Het bleek financiële onzekerheid te zijn. Maarten had door zijn werkervaring inmiddels een prima salaris opgebouwd. Door de verzekering van zijn werkgever werd hij, ook na twee jaar, nog voor de volle 100% tegemoetgekomen. Hij had financieel gezien dus geen enkele prikkel om te werken. En de onzekerheid over wat werk met zijn inkomen zou doen, zorgde ervoor dat hij geen stappen durfde te zetten.
Regie in eigen hand
‘Na dat eerste gesprek heb ik een aantal ‘wat als’ scenario’s voor hem uitgewerkt. Daar konden we op verder borduren. Toen ik hem om zijn polis blad vroeg en hij die niet kon vinden, nam hij de regie in eigen hand. Hij nam zelfstandig contact op met zowel de verzekeraar als het UWV. Daar gaven ze duidelijk antwoord op zijn vragen en werd zijn onzekerheid weggenomen door de belofte dat wanneer hij niet boven een bepaald salaris uit zou komen, zijn financiële situatie exact hetzelfde zou blijven als het nu is.’
Sociaal isolement
Dat sprak Maarten enorm aan, want als hij eerlijk was wilde hij dolgraag aan het werk. Thuis zat hij hele dagen alleen en hij miste de aanspraak. Een sociale man dus. Met dat in het achterhoofd én wetende wat hij wél kon kwam de meest ideale functie al snel naar voren: taxichauffeur voor scholieren. Maarten bleek niet te lange dagen te kunnen maken, dus dit zou perfect zijn. ’s Ochtends kon hij de scholieren wegbrengen en eind van de middag weer ophalen. Dat leek hem zelf ook wel wat!
Goed compromis
‘Daarop heb ik contact opgenomen met de verzekeraar en ze drie pakketten voorgelegd: alleen de opleiding betalen, de opleiding betalen en de opleider ook laten zoeken naar een baan óf de opleiding betalen met een baangarantie achteraf. Gezien de huidige arbeidsmarkt, koos de verzekeraar voor het middelste pakket. Een prima compromis. Maarten heeft zijn opleiding inmiddels afgerond en is met een dikke acht geslaagd voor zijn theorie. De opleider heeft hem daarop direct een meeloopstage aangeboden bij een leuk bedrijf in de buurt van zijn woonplaats. Dat zag Maarten helemaal zitten. Hij is nu nog even lekker van zijn vakantie aan het genieten, maar daarna gaat hij in praktijk ondervinden of het werk voldoet aan zijn verwachtingen. To be continued dus!’
Edit 2024: Maarten is na zijn vakantie aan de slag gegaan en hij is zo blij met deze mooie kans die hij heeft gekregen. Hij brengt bijna dagelijks de scholieren uit de regio naar hun scholen en in de middag haalt hij ze weer op van school en brengt ze veilig weer thuis. Tussen deze ritjes kan hij thuis even tot rust komen en zijn energie weer opbouwen voor de rest van de dag. Een mooie balans tussen werk en rust, aldus Maarten. Het feit dat hij weer bijdraagt aan de maatschappij en ook van waarde is voor de scholieren en hun ouders geeft hem een heel voldaan gevoel.
Is de situatie van Maarten ongewoon? Integendeel! Veel van de kandidaten die bij Omzien komen, zijn onwetend en afwachtend. Na een periode waarin ziekte hun leven radicaal heeft omgegooid, vinden zij de regelmaat die thuiszitten met zich meebrengt soms heel prettig. Aan de andere kant zijn er ook veel mensen die ook eerlijk zeggen dat ze vereenzamen door de hele dag thuis te zitten. Dat is dus ook absoluut niet noodzakelijk. In overleg kan er heel veel en door in gesprek te gaan, maak je ook een eind aan ‘wat als?’ gedachten. In veel gevallen gaat je leven er enorm op vooruit om weer lekker buiten de deur te komen!
